Θύμασαι - Λάκης Λαζόπουλος

''Θυμάσαι τις μέρες εκείνες
σαν δυο τρελοί που είχαν κλειστεί
σ' ένα όνειρο έξι μήνες
έφυγε η τρέλα
μείναν μόνα τους τα μάτια
και η ζωή μας νοικιαζόμενα δωμάτια

Ψάξε στ' όνειρό μας
μήπως και βρούμε πουθενά τον εαυτό μας
ίσως το λάθος να μην ήτανε δικό μας

Ψάξε στ' όνειρό μας
μήπως έχουμε ξεχάσει
αυτό που απέναντι μπορεί να μας περάσει

Θυμάσαι τις μέρες εκείνες
που βάζαμε σκληρό χαρτί
στου ποδηλάτου τις ακτίνες
τρέχαν τα νιάτα μας σε μία κατηφόρα
κι ήρθαν τα χρόνια και μας έκοψαν τη φόρα...''

Αναρωτιέμαι αν υπάρχει πιο ύπουλο συναίσθημα από την αγάπη... Σε εγκλωβίζει με τον πιο άσχημο τρόπο...ώστε να μη μπορείς ούτε μαζί ούτε μακριά της... Σε σπάει σε κομμάτια και κάνει τους άλλους σου εαυτούς τη χειρότερη φυλακή σου. Βρίσκεις την αγάπη και νομίζεις πως επιτέλους δεν είσαι μόνος... Μα όταν αποκαλύπτει το πραγματικό της πρόσωπο σε αφήνει πιο μόνο από ποτέ. Η ψυχή σου ένα κενό και εσύ στροβιλίζεσαι εκεί μέσα σα χαμένος...
Οποια διαδρομή και αν πάρεις στο τέλος μόνο το δικό σου πρόσωπο σε περιμένει.
και το μόνο που μένει είναι να μάθεις να το αντέχεις.
Αλλιώς όλα μάταια...Οταν δεν αντέχεις την ίδια σου την ύπαρξη γίνονται όλα μάταια...

περιπλανητής

Μίλαν Κούντερα - Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι

...το να ζει μέσα στην αλήθεια, το να μη λέει ψέματα ούτε στον εαυτό της ούτε στους άλλους, δεν είναι δυνατό παρά μόνο υπό την προυπόθεση οτι ζει κανείς χωρίς κοινό. Απ΄τη στιγμή που υπάρχει ένας μάρτυρας των πράξεών μας, προσαρμοζόμαστε, θέλουμε δε θέλουμε, στα μάτια που μας παρατηρούν και τίποτα πια απ΄ ό,τι κάνουμε δεν είναι αληθινό.Το να έχεις ένα κοινό, να σκέφτεσαι ένα κοινό, σημαίνει να ζεις μέσα στο ψέμα...