Κάπου την έχουμε πατήσει - Λουκιανός Κηλαηδόνης

10-5-5, 6/2+8
20 φορές το 15, 11+7 18
σύνολο 16, πρέπει να 'ναι εντάξει
λες να 'χω λάθος, ας τα ξαναδώ

10-5-5, 6/2+8
20 φορές το 15, 11+7 18
σύνολο 16, μάλλον είν' εντάξει
ώρα να πέσω και να κοιμηθώ

Αν κοιμηθώ νωρίς θα σηκωθώ νωρίς
θα ξεκινήσω νωρίς και θα παρκάρω νωρίς
αν κοιμηθώ αργά, θα σηκωθώ αργά
κι όταν θα ψάχνω για θέση θα 'ν' αργά

Λέγαμε λοιπόν πως -5, 6/2+8
20 φορές το 15, 11+7 18
10-5, 3 παρά 5
άστα και σπίτι, θα τα ξαναδώ

10-5-5, 6/2+8
20 φορές το 15, 11+7 18
σύνολο 16, όλα είν' εντάξει
ώρα να φάω και να κοιμηθώ

Αν κοιμηθώ νωρίς θα σηκωθώ νωρίς
θα ξεκινήσω νωρίς και θα παρκάρω νωρίς
αν κοιμηθώ αργά, θα σηκωθώ αργά
κι όταν θα ψάχνω για θέση θα 'ν' αργά

Έχουμε και λέμε -5, 6/2+8
20 φορές το 15, 11+7 18
σύνολο 16, σίγουρα είν' εντάξει
δεν έχω λάθος μ' ας τα ξαναδώ

10-5-5, 6/2+8
20 φορές το 15, 11+7 18

κι όμως κατά βάθος κάπου υπάρχει λάθος 

κάπου την έχουμε πατήσει κι οι δυο...

Κεμάλ - Νίκος Γκάτσος

Ακούστε την ιστορία του Κεμάλ
ενός νεαρού πρίγκηπα,της ανατολής
απόγονου του Σεβάχ του θαλασσινού,
που νόμισε ότι μπορέι να αλλάξει τον κόσμο.
αλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχ
και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων.

Στης Ανατολής τα μέρη μια φορά και ένα καιρό
ήταν άδειο το κεμέρι, μουχλιασμένο το νερό
στη Μοσσούλη, τη Βασσόρα, στην παλιά τη χουρμαδιά
πικραμένα κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιά.

Κι ενας νέος από σόι και γενιά βασιλική
αγροικάει το μοιρολόι και τραβάει κατά εκεί.
τον κοιτάν οι Βεδουίνοι με ματιά λυπητερή
κι όρκο στον Αλλάχ τους δίνει, πως θ' αλλάξουν οι καιροί.

Σαν ακούσαν οι αρχόντοι του παιδιού την αφοβιά
ξεκινάν με λύκου δόντι και με λιονταριού προβιά
απ' τον Τίγρη στον Ευφράτη, απ' τη γη στον ουρανό
κυνηγάν τον αποστάτη να τον πιάσουν ζωντανό.

Πέφτουν πάνω του τα στίφη, σαν ακράτητα σκυλιά
και τον πάνε στο χαλίφη να του βάλει την θηλειά
μαύρο μέλι μαύρο γάλα ήπιε εκείνο το πρωί
πριν αφήσει στην κρεμάλα τη στερνή του την πνοή.

Με δύο γέρικες καμήλες μ' ένα κόκκινο φαρί
στου παράδεισου τις πύλες ο προφήτης καρτερεί.
πάνε τώρα χέρι χέρι κι είναι γύρω συννεφιά
μα της Δαμασκού τ' αστέρι τους κρατούσε συντροφιά.

Σ' ένα μήνα σ' ένα χρόνο βλέπουν μπρός τους τον Αλλάχ
που από τον ψηλό του θρόνο λέει στον άμυαλο Σεβάχ:
«νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί,
με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί»

Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ
Καληνύχτα...

'Ενα δέντρο - Μανώλης Φάμελλος

Σ' ένα χωράφι με στάχυ
ήθελα να 'μαι ένα δέντρο
ένα μονάχο του δέντρο...

Για τα πουλιά ένα σπίτι
για το διαβάτη σκιά
ας ήμουνα ένα δέντρο...

Πότε θα σταθεί η στιγμή
πότε θα λυθεί η καρδιά
ρίζα για να βρω στη γη
ρίζα να απλωθώ βαθιά

Τ' άκουσα στον άνεμο
που περνά σφυρίζοντας
όσο μακριά κι αν πας
δε τελειώνει ο ορίζοντας...

Λένε πως όλα τα νιώθει
κι ας σωπαίνει το δέντρο
τα μυστικά όλα ξέρει...

τις εποχές που πέρασαν
τις εποχές που θα 'ρθουν
μέσα του κλείνει το δέντρο...

Πότε θα σταθεί η στιγμή
πότε θα λυθεί η καρδιά
ρίζα για να βρω στη γη
ρίζα να απλωθώ βαθιά

Τ' άκουσα στον άνεμο
που περνά σφυρίζοντας
όσο μακριά κι αν πας
δε τελειώνει ο ορίζοντας...

Το δέντρο φως αναπνέει
το δέντρο μέσα του ξέρει
του κύκλου τα μυστικά
νιώθει του κόσμου το ένα
από του ήλιου τα ύψη
μέχρι τα υπόγεια νερά...

αντέχω, δεν αντέχω, αντέχω...

τι εφιάλτη ζω Θεέ μου?

ξύπνα με πριν σκάσω από τη βρώμα

ατελείωτη σαπίλα...

δεν ανήκω εδώ, δεν είμαι σαν κι αυτούς

μου προκαλούν αηδία

δε θέλω τα λεφτά τους

τα σιχάθηκα

θέλω μόνο ότι αξίζω

τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο!

θέλω να μυρίζω την άνοιξη και να μη νοιώθω τύψεις που ευχαριστιέμαι ακόμα κάτι

θέλω να μπορώ να ερωτεύομαι ή να μην ερώτευομαι

θέλω να μπορώ να επιλέγω

μπλα μπλα μπλα μπλα...λόγια λόγια λόγια...δε θέλω να τους ακούω άλλο

ούτε τις κόρνες τους αντέχω!

ούτε τα σκυλοτράγουδά τους!

ούτε τα πλουσιοπάροχα σπίτια τους!

ούτε τα ψεύτικα μαλλιά, βυζιά, και πρόσωπά τους!

ψεύτικες ζωές!

μίζερα πλάσματα!

δε μπορώ άλλο να τους δικαιολογώ

δε θέλω άλλο να προσπαθώ να τους καταλάβω

δε θέλω να ειμαι πια άνθρωπος

ντρεπομαι για λογαριασμό του

ονόμασέ με κάτι άλλο και πάρε με από 'δω!

 περιπλανητής

Είμαι γυφτάκι - Τζίμης Πανούσης

Είμαι γυφτάκι στην Πανεπιστημίου
με τα τραγούδια,πατσαβούρια μου,γυαλίζω το παρμπρίζ
και τα όνειρά σας σε στάσεις λεωφορείου
με τα λουλούδια,τα κουλούρια μου,πουλάω και την ψυχή μου

Στα παιδιά σας σε τάφους Γυμνασίου
τα σουσαμένια μου μπουμπούκια βουτηγμένα σε χολή
γλώσσα σφουγγάρι,δαίμων του κυλικείου
στο μαυροπίνακα καρφώνω τους σπασίκλες μαθητές

Και τα τσιράκια του άρχοντα - ηλιθίου,τους κοπαδίτες
τους μουγκούς,τους σιωπηλούς πλειοψηφούντες
δουλειές με φούντες,μπαίνω με τα τσαρούχια
στο σαλονάκι της Ευρώπης μιά ζωή πρετ - α - πορτέ
με περιμένει

Κάνω παιχνίδια με λόγια και με νότες
έχω κρυμμένα τραγουδάκια στα μανίκια,στα μπατζάκια
γητεύω κότες,άγουρα κοριτσάκια
και τα φυτεύω στο κρεβάτι με τα κέρατα να εξέχουν

Στα τασάκια από έρωτες καπότες
με γουρουνάκια κουμπαράδες να κυλιέμαι στα λεφτά
βαράω κουδούνι στης καφετζούς της πόρτες
η σκονισμένη νεολαία σαβανωμένη συνολάκια

Κάνει νάζια σε ντίσκο καρμανιόλες
θεατές και νικημένοι,ονειρώξεων λεκέδες
είμαστε όλες ένα μάτσο βιόλες
σας σιχάθηκε η ψυχή μου,καρκινάκια του πλανήτη,σκατοκαριόλες...