Ο ΔΡΟΜΟΣ

Ωραία τα λέει ο Τolle...

τον πιστεύω και συνειδητοποιώ κιόλας σχεδόν όλα όσα λέει...

αλλά ακόμα το μυαλό μου καλέ μου Ekchart, δεν έχω καταφέρει να το σταματήσω...κι ας ξέρω ότι δεν είμαι εγώ, και ότι με πονάει και με οδηγεί σε δρόμους σκοτεινούς και χωρίς νόημα.

Και αφού δε μπορώ να το σταματήσω, δε μπορώ να έρθω και στο Τώρα...και να σταματήσω να σκέφτομαι το παρελθόν, άντε και το μέλλον...

Και κοιτώντας πίσω συνειδητoποιώ ένα απέραντο κενό που μια ζωή προσπαθώ να καλύψω με λάθος τρόπο. Το κενό που αφήνουν οι γονείς όταν δεν είναι πραγματικά εκεί. 

-Ζεις με το φόβο της εγκατάλειψης και της μοναξιάς...λέει...

ναι...ωραία ζω...και τώρα που βρήκα τι φταίει τι πρέπει να κάνω?

-Να γίνεις μάνα του παιδιού που κουβαλάς μέσα σου και δε μεγάλωσε ποτέ... λέει...

Δουλειά δεν είχαμε και δουλειά βρήκαμε δηλαδή...

Και βάλε και άλλα 15 χρόνια που θέλει αυτό να μεγαλώσει...ήμουν νια και γέρασα!

Μια ζωή έκανα τη μάνα των άλλων, τώρα θα κάνω και τη δική μου...? Φρίκη!

Και αναρωτιόμουν γιατί δεν ήθελα δικά μου παιδιά?

-Είσαι και ''love addict''...λέει...

Τρόμαξα στην αρχή αλλά τελικά ναι, είμαι και αυτό...προς Θεού δεν το αρνούμαι!

(Η παραδοχή άλλωστε μιας άσχημης κατάστασης είναι το μεγαλύτερο βήμα προς την απελευθέρωσή σου από αυτήν...)

Βέβαια οι εξαρτημένοι από την αγάπη δεν αγαπούν τον εαυτό τους και επομένως και κανέναν άλλο...και ας ισχυρίζονται ότι αγαπούν τους άλλους περισσότερο από τους ίδιους....

Ειναι δέσμιοι δηλαδή της ψεύτικης αγάπης και όχι της αληθινής...εκείνης που στο τέλος προκαλεί πόνο σε όσους εμπλέκονται σε αυτήν...

Από την άλλη σκέφτομαι...καλά που είμαι μόνο ''love addict'' και δεν το 'χω ρίξει και στα ναρκωτικά και το ποτό! Τουλάχιστον είμαι νηφάλια (όσο μπορεί κανείς να είναι εφόσον τον τυρρανάει ακόμα το μυαλό του) να αντιμετωπίσω την κατάσταση...Άσε που αν το δεις και από αστρολογική πλευρά  το θέμα...οι πλανήτες μου εκεί που είναι και όπως κάθονται δε θα με άφηναν ποτε να ξεφύγω! Αφού σου λέει, τα ζώδια του νερού μακριά από κακές ουσίες...

Έτσι κι εγώ βρήκα άλλη εξάρτηση...! Σιγά που θα μου γλίτωνε!

Και αναρωτιέμαι πάλι...για την κατάστασή μου, φταίνε οι γονείς μου....ή οι πλανήτες μου?

Τελοσπάντων μία είναι η ουσία και είναι και καλή...  ότι πρέπει να σωθώ μόνη μου...

και λέω να προσπαθήσω, έτσι από περιέργεια και μόνο για να δω που θα φτάσω...

Γιατί, είμαι και δυνατή, λέει... 

Και το θέμα είναι ότι ευτυχώς, που και που, το πιστεύω...

 περιπλανητής